Over Marnix
Na de kunstacademie (2001) werd ik grafisch vormgever. Af en toe kon ik dan ook illustraties maken. Ik werkte aan websites (ik deed alleen de vormgeving, het bouwen werd door een programmeur gedaan). Ik maakte vormgeving voor boekjes en advertenties. Visitekaartjes en diploma’s. Maar ik kreeg een zoontje en wilde meer bij hem kunnen zijn. Dus nam ik ontslag. En ik ging meer tekenen besloot ik.
Maar aangezien ik mijn tekeningen niet zo goed kon verkopen, moest ik er nog wel wat naast doen. Ik heb van alles gedaan. Zo heb ik in een krantendrukkerij gewerkt, een kunststof (polyethyleen) fabriek, achter de lopende band gestaan bij een vaatwastabletten fabriek. Orderpicken in een magazijn met technische onderdeeltjes. Ik heb glazen spuiten uitgepakt in een medicijnfabriek, omdat er ergens een glasscherfje in kon zitten. In een kartonfabriek heb ik gewerkt (hier werden o.a. de dozen gemaakt voor de korrels uit de polystyreen fabriek) en bij een snack fabriek.
Ik deed hier van alles met vlees, maar het meest prikkelend was het paardenvlees. Hier kwamen blokken diepgevroren paardenvlees van 25 kg per stuk binnen uit Uruguay waar de vleeskroketten van werden gemaakt. (Die vond ik lekkerder dan de rundvleeskroketten, sorry!) Die blokken moest ik dan uit het plastic halen en 13 van die blokken in een grote korf puzzelen. Ik stelde me Uruguay voor als een grote grazige wei met huppelende paarden waar zo nu en dan een paard uit de grote blije kudde verdween. Toen ik dat na een jaar niet meer vol kon houden ben ik snel wat anders gaan doen.
Postbode ben ik ook nog geweest. In een hele hete zomer. Toen was ik door een teek gebeten en kreeg ik antibiotica tegen de ziekte van Lyme. Daarmee mocht ik niet in de zon komen anders zou ik rare vlekken op mijn huid krijgen.
Na al die baantjes vond ik dat het maar eens tijd werd om iets serieus te gaan doen. Toen ben ik begonnen bij de PABO. Ik liep stage op basisscholen en hielp kinderen met rekenen of taal. Maar het leukste vond ik de tekenles. Dat waren eigenlijk de enige lessen dat de kinderen op aan het letten waren. En dat ik, voordat het helemaal escaleerde, door had dat er iets gaande was.
Toen ik alle vakken had gehaald, maar niet verder kwam met de stages, ben ik online tekenles gaan geven over 2D game art bij Gameskool. Daar heb ik zelf ook heel veel van geleerd. Vooral hoe veel beter het werkt als je gestructureerd te werk gaat.
Maar ik was toch vooral veel thuis bij mijn drie zoons. Dat ik voor ze kon zorgen was ook gewoon heel fijn. Op den duur was boodschappen doen het uitje van de dag. En toen ben ik bij Picnic gaan werken. Bij Picnic was ik chauffeur en bracht ik boodschappen bij de klanten. Dat was een groot uitje van de dag. Picnic was een gezellige club, en klanten waren eigenlijk ook altijd vrolijk. Bij Picnic kon ik op den duur ook gaan tekenen en schilderen. Ik had daar op den duur zelfs mijn eigen atelier.
Nu ben ik onderhand wel oud genoeg om serieus te werken aan mijn illustratie loopbaan. Kijk rustig rond op mijn website. Wie weet raak je geïnspireerd of wil je ook graag een tekening. Neem gerust contact op.